Büyük taarruz anısına…

YÖRÜKOĞLU

AHMET EMİL

Ali İhsan amca bizim mahalle sakinlerindendir. Hatta sokak aynıdır. Sağlık ocağına gelmiş giderkene uğradı selam verdi. Oturduk birer çay içtik. Bu arada masamda şehitlerimiz kitabı vardı. Ali İhsan amca kitaba baktıktan sonra anlattı.

Babam Yörükoğlu Ahmet 1315’lidir. Hisar mahallesinde mukimdir.  Uşak’ın Ahat köyü civarında müthiş muharebe de Eniştesi Ahmet’le beraber bulunur. Eniştesi Ahmet orada şehit olur. Eniştesinin şahadetini gören Yörükoğlu Ahmet’te  eniştesine koşar ona yardım edem diye. Bu sırada esir düşer.  3 yıl Atina’da esir kampında kalır. Orada iyi derece de Rumca öğrenir. Sonra mübadelede de serbest kalınca Sandıklıya gelir.

Yapacak bir işi olmadığından ne iş bulursa yapar. Haşhaş yağı çıkarmak için yağcıların yanında çalışır. Kalaycıların yanında Bakırcılara kalaycılara yardım eder. Çiftçilere harman, ekim, hasat zamanı çalışır. Yevmiye ile çalıştırırlar. Boş zamanlarında amele ve hamallık yapar. Çok zor hayat yaşamıştır. Kendisine arkadaşları

-Sen neden gazi maaşı almıyorsun dediklerinde

-Ben esir düştüm. İçtima da yok olunca kayıtlarda firar geçiyorlardı deyince

– Atina’dan mübadele de geldiğini ispatlarsın maaş alırsın derler. Ahmet Emil

-Neden bu işe girişen der.  Arkadaşları veya onu çalıştıranlar

-Bak çalışmak zorundasın maaş alsan rahat edersin çalışmak zorunda kalmazsın dediklerinde

Ahmet Emil

-Çalışmak ibadettir. Der.

-Biz sana maaş al diyoruz. Çalışamadığın zamanlarda olur. Sen neden anlamak istemiyorsun? Dediklerinde

Yörükoğlu Ahmet; Bazı şeylerin bedeli beklenmez. Allah hazinesinden versin deyip güler geçer.

Kaynak= Oğlu Ali İhsan Emil –Emekli -Hisar Mah. Mukim

Tarih:04 Ekim 2011 salı